Strona główna  |  Rada Redakcyjna  |  Redakcja  |  Prenumerata  |  Info dla autorów  |  Konferencje  |  Partnerzy
  
ISSN 1509-1945






wyszukiwanie artykułów







 
Hygeia Public Health 2016, 51(2): 124-133pl

Przegląd antropometrycznych mierników otłuszczenia ciała stosowanych w diagnozowaniu otyłości

Dorota Lizak 1/, Artur Budzowski 2/, Mariola Seń 3,1/, Wojciech Czarny 4/

1/ Zakład Podstawowej Opieki Zdrowotnej i Promocji Zdrowia, Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
2/ Zakład Chemii Kosmetycznej, Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
3/ Zakład Promocji Zdrowia, Katedra Zdrowia Publicznego, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
4/ Zakład Anatomii i Antropologii, Katedra Nauk Biomedycznych, Uniwersytet Rzeszowski

Streszczenie
Tendencje zdrowotne dotyczące zwiększania masy i wymiarów ciała wśród dzieci, młodzieży, a także osób dorosłych w Polsce nie są optymistyczne. Polska należy do krajów, w których to zjawisko, a właściwie problem zdrowotny zaznacza się w sposób szczególny, tj. ma charakter wzrostowy. O ile BMI (Body Mass Index, wskaźnik Queteleta II) uważany był do tej pory za adekwatny (optymalny) wskaźnik antropometryczny obrazujący stosunek masy ciała do wysokości ciała, tym samym na jego podstawie dokonywana była ocena prawidłowości bądź nieprawidłowości budowy lub funkcjonowania organizmu, tak w ostatnich latach został opracowany nowy miernik odnoszący się do procentowej zawartości tkanki tłuszczowej w ciele, a mianowicie BAI (Body Adiposity Index), czyli wskaźnik otłuszczenia ciała. Różnice w interpretowaniu tych samych cech somatycznych u różnych osób za pomocą obydwu wskaźników pozwalają wnioskować, iż BMI nie jest najbardziej rzetelnym miernikiem obrazującym ilość tkanki tłuszczowej w organizmie. Odnosi się bowiem do oceny masy ciała, a nie bezpośrednio do zawartości tkanki tłuszczowej. Rozpatrując wskaźniki BMI i BAI w kontekście zapobiegania chorobom sercowo-naczyniowym na podstawie dostępnych w piśmiennictwie wyników badań można stwierdzić, że obydwa wskaźniki w zróżnicowanym stopniu korelują ze zwiększonym ryzykiem występowania tych chorób. Wskaźnik BAI umożliwia szybsze i bardziej precyzyjne diagnozowanie otyłości i ryzyka chorób z nią związanych, jednak wymaga dalszej walidacji. Pomimo tego, zalety BAI predestynują go do włączenia do zestawu stosowanych powszechnie wskaźników antropometrycznych. W niniejszej pracy została poddana ocenie wiarygodność porównywanych wskaźników w świetle dotychczas uzyskanych wyników badań naukowych.

Słowa kluczowe:  otyłość, BMI, BAI, tkanka tłuszczowa, antropometria