Hygeia Public Health 2016, 51(2): 134-140pl

Enterokoki oporne na wankomycynę jako czynniki etiologiczne zakażeń związanych z opieką zdrowotną - chorobotwórczość i metody kontroli

Anna Szczypta ^1/, Katarzyna Talaga ^2/, Małgorzata Bulanda ^2/

1/ Wydział Zdrowia i Nauk Medycznych, Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
2/ Katedra Mikrobiologii, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Streszczenie
Zakażenia szpitalne wywołane przez enterokoki oporne na wankomycynę rozwijają się u pacjentów z grup ryzyka. Środowisko szpitalne jest szczególnie odpowiedzialne za presję selekcyjną i pojawienie się wieloopornych szczepów enterokoków, w tym szczepów o fenotypie HLAR i VRE. Występowanie szczepów VRE może mieć różny charakter - od sporadycznego, przez epidemiczny aż do występowania na wysokim poziomie endemicznym. Podczas epidemii skażenie środowiska może odegrać znaczącą rolę w transmisji szczepów VRE. Enterokoki mogą w łatwy sposób rozprzestrzeniać się z pacjenta na pacjenta, najczęściej poprzez zanieczyszczone ręce personelu medycznego, ale również poprzez bezpośredni kontakt między pacjentami. Szczepy heterogenne i bardziej wrażliwe na antybiotyki są zastępowane przez szczepy enterokoków należące do wielolekoopornych hiperepidemicznych kompleksów klonalnych występujących w środowisku szpitalnym. Celem izolacji jest zapobieganie przeniesieniu szczepu VRE od zakażonego lub skolonizowanego chorego na inne osoby (pacjenci, personel, odwiedzający). Innymi elementami izolacji pacjenta oraz nadzoru nad ogniskiem epidemicznym są: dekontaminacja rąk, środki ochrony indywidualnej, segregacja bielizny szpitalnej, gospodarka odpadami medycznymi oraz utrzymanie czystości sal chorych.

Słowa kluczowe:  enterokoki wankomycynooporne, ogniska epidemiczne, nadzór, izolacja